9. ظلم زدایی

9. ظلمزدايي

قرآن براي تأكيد بر ضرورت ظلمزدايي، خدا را به دور از ستمگري ميداند، جايي در نظام آفرينش براي ظلم در نظر نميگيرد و ظلمزدايي در همهي قلمروهاي حيات بشري، از جمله رابطهي انسان با خدا، خويشتن، ديگران و جامعه را مسئوليت اجتنابناپذير انسان ميداند. از منظر قرآن، نه تنها ظلمكردن ممنوع است، بلكه پذيرش ظلم نيز محكوم است و مجازات سختي دارد.(44)

در فرهنگ قرآني اين موضوع چنان اهميت دارد كه در بيش از دويست و پنجاه آيه درباره ظلمزدايي، محكوم كردن ستم و بيان پيامدهاي آن سخن گفته شده است.

 

10. برپايي و گسترش عدالت

قرآن استقرار و گسترش عدالت را يكي از دو هدف اساسي و فلسفهي بعثت پيامبران معرفي ميكند و آن را از صفات الهي، بارزترين ويژگي آفرينش و نيكوترين خصلت انسان ميداند.(45)

 

11. نفي تبعيض

قرآن آفرينش انسانها را همگون، ريشهي آنها را از يك پدر و مادر و تفاوتهاي شكلي را خارج از كرامت مشترك انساني ميداند و هرگونه تمايز، افتخار و برتريجويي را در صحنهي حيات اجتماعي به دور از عدالت معرفي ميكند و يگانه راه كسب امتياز را تقوا و فضيلت ميداند.(46)